سرامیک های پرسلان پس از خروج از خط کوره، به منظور درجه بندی به قسمت سورت منتقل می‌شوند. به طور کلی سرامیک ها بر اساس سه شاخص «ظاهر سطح»، «قوس» و «اندازه» درجه بندی می شوند.
کنترل ظاهر سطح توسط اپراتورها انجام می شود. اپراتورها سرامیک ها را بر اساس عیوبی مانند ترک خوردگی لعاب، جوش یا پین هول، کیفیت چاپ، تن رنگی و غیره درجه بندی می کنند. در بخش امتیازدهی سطح قابل مشاهده، اپراتورها درجه بندی آن را با استفاده از ماژیک روی سرامیک تعیین می کنند.
پس از بررسی ظاهر سطح، سرامیک ها به مرحله بررسی قسمت قوس (Blanner) می رسند که در این مرحله 5 حسگر روی هم قرار گرفته اند که هر سنسور دارای دو چشم الکترونیکی است. در این قسمت سنسورها بر اساس اطلاعات داده شده به دستگاه سرامیک را بر اساس قوس درجه بندی می کنند. قوس سرامیکها هم بر اساس میزان تحدب و هم میزان تقعر بررسی و بر اساس شاخصهای زیر درجه بندی می شود.
- از نظر میزان تحدب، اگر سرامیک دارای خطای 0.08 درصد باشد، درجه 1 خواهد بود، اگر دارای خطای 0.1 درصد باشد، درجه 2 خواهد بود، اگر دارای خطای 1.3 درصد باشد، درجه 3 خواهد بود و اگر دارای خطای بیشتر از 1.3 درصد باشد، درجه 4 خواهد بود.
- از نظر میزان تقعر، اگر سرامیک دارای خطای 0.5 درصد باشد، درجه 1 خواهد بود، اگر دارای خطای 0.7 درصد باشد، درجه 2 خواهد بود، اگر دارای خطای 0.9 درصد باشد، درجه 3 خواهد بود و اگر دارای خطای بیشتر از 0.9 درصد باشد، درجه 4 خواهد بود.
سرامیک ها پس از عبور از این قسمت به قسمت کالیبراسیون (سایزبندی) می رسند. در این مرحله کاشی ها بر اساس سایز درجه بندی می شوند. در این قسمت اطلاعات سرامیک نمونه به دستگاه داده می شود و دستگاه سرامیکها را با آن مقایسه کرده و بر اساس این مقایسه درجه بندی صورت می گیرد.
بعد از اين قسمت كاشيها به دو عدد سنسور مادون قرمز مي رسند كه كار درجه بندي كلي بر عهده اين دو سنسور است. نحوه کار این دو سنسور به این صورت است که مثلاً وقتی سرامیک از نظر ظاهری درجه 1، از نظر قوس درجه 2 و از نظر اندازه درجه 3 باشد، این دو سنسور همیشه بالاترین عدد را انتخاب می کنند و درجه این سرامیک را درجه 3 تعیین می کنند، زیرا کمترین عیب را دارد.
بعد از اين سنسورها كاشي ها به بخش (سورتينگ) مي رسد. در اين بخش 9 عدد استيكر (STAKER) وجود دارد. كاشي ها به وسيلة استيكر ها مرتب شده و روي هم قرار مي گيرند. در این قسمت کاشی ها در درجات مختلف جدا می شوند و سپس کاشی های جدا شده برای کارتن شدن منتقل می شوند.
در ادامه انواع درجه بندی های کاشی و سرامیکها بررسی می شوند.
سرامیک درجه 1: به سرامیک هایی می گویند که کاملاً سالم باشند و هیچ گونه نقصی در سطح لعابدار و کناره آنها وجود نداشته باشد.
سرامیک درجه 2: سرامیک هایی هستند که از نظر دید ظاهری یکی از معایب زیر را داشته باشند:
- در فاصله دو سانتیمتری تمامی کناره های سطح لعابدار آنها بیش از یک یا دو خال، به قطر حداکثر نیم میلیمتر وجود نداشته باشد.
- در تمامی کناره های سطح لعابدارشان فقط یک لکه لعاب نگرفتگی، حداکثر به ابعاد ۳*۲ میلیمتر وجود داشته باشد.
سرامیک درجه 3: سرامیک هایی هستند که از نظر ظاهری در سطح لعابدارشان فقط یک خال، به قطر حداکثر ۳ میلیمتر وجود داشته باشد.
سرامیک درجه 4: سرامیک های درجه 4 دارای خصوصیت های زیر هستند:
- سرامیک هایی که در سطح لعابدارشان فقط ۲ یا ۳ خال به قطر حداکثر نیم میلیمتر داشته باشند
- سرامیک هایی که در یکی از ۴ لبه شان تنها یک لعاب نگرفتگی، حداکثر به ابعاد ۱۰*۳ میلیمتر داشته باشند.
- سرامیک هایی که در کناره سطح لعابدارشان فقط دو لعاب نگرفتگی، حداکثر به ابعاد ۵*۲ میلیمتر داشته باشند.
- سرامیک هایی که در یکی از چهار گوشه شان تنها یک لب پریدگی، حداکثر به ابعاد ۵*۳ میلیمتر داشته باشند.
- سرامیک هایی که در یکی از گوشه هایشان تنها یک لب پریدگی، حداکثر به ابعاد ۲*۲ و در سطح لعابشان یک خال، حداکثر به قطر نیم میلیمتر داشته باشند.
معمولاً سرامیکهای درجه 4 به بازار عرضه نمی شوند.
